زمینه و هدف: اختلال عملکرد جنسی در مردان، ممکن است ناشی از ناکافی بودن نعوظ با منشای عروقی باشد. یکی از روش های تشخیص آن، تزریق داخل سینوزوییدی پاپاورین و سپس بررسی شریان کاورنوزال پنیس با استفاده از سونوگرافی داپلر است. در این مطالعه رابطه میان Peak systolic velocity (PSV) شریان کاورنوزال قبل از تزریق پاپاورین و ناتوانی جنسی با علت عروقی بررسی گردیده است.روش بررسی: این مطالعه در سال های 1389 و 1390 در بیمارستان هاشمی نژاد تهران در قالب یک مطالعه کارآزمایی بالینی خود شاهد شونده (Self-controlled) انجام شده است. جمعیت مورد مطالعه بیماران مبتلا به اختلال نعوظ می باشد. با استفاده از دستگاه سونوگرافی PSV شریان کاورنوزال پنیس ثبت شده و در مرحله بعد بیماران 40 تا 80 میلی گرم پاپاورین دریافت کرده و مجددا PSV شریان کاورنوزال ثبت گردید. نتایج به دست آمده در قبل و بعد از تزریق با یک دیگر مقایسه شد.یافته ها: 90 بیمار مذکر با میانگین سنی 47.7±13.7 سال وارد مطالعه شدند. پاسخ به تزریق پاپاورین در 45.5% (41 بیمار) مثبت بود. میانگین PSV قبل از تزریق برابر با 14.68±5.65cm/s و بعد از تزریق 53.74±18.8cm/s بود (P<0.001). در گروه بیماران با اختلال نعوظ شریانی، PSV قبل از تزریق با حد تمایز PSV معادل 10cm/s مقایسه و بررسی گردید. بر این اساس مقدار حساسیت این حد تمایز 50% و ویژگی آن 100% می باشد.نتیجه گیری: میزان PSV قبل از تزریق معادل 10cm/s به عنوان حد تمایز جهت افتراق علل شریانی اختلال نعوظ از حساسیت لازم برخوردار نیست ولی ویژگی بالایی دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

شریان آگزیلاری (Axillary) ادامه شریان ساب کلاوین Subclavian می باشد که ناحیه آگزیلاری را خون رسانی می کند. این شریان از کنار خارجی دنده اول شروع شده و در کنارتحتانی عضله terse major ترس ماژور خاتمه می یابد و بعد از آن به نام شریان بازویی در بازو طی مسیر می کند، واریاسیون Variationشریان آگزیلاری امری شایع است و با توجه به این که اندام فوقانی را مشروب می کند از لحاظ پزشکی دانستن این واریاسیون ها امر مهمی به نظر می رسد که یک مورد نادر آن را در هنگام تشریح به روش کلاسیک آناتومی در حفره زیربغل سمت راست یک جسد مذکر با سن تقریبی 65-60 سال در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد مشاهده گردید که بدین شرح می باشد: شریان توراسیک خارجی lateral thoracic artery که به طور معمول از قسمت دوم شریان آگزیلاری جدا می شود در این مورد از شاخه Thoracodorsal artery توراکو دورسال بخش سوم جدا شده است. از آن جا که شریان آگزیلاری در معرض آسیب وپارگی می باشد، به خصوص در موارد جا انداختن درفتگی های شانه و یا برداشتن غدد لنفاوی زیر بغل و هم چنین استفاده از شریان های اندام فوقانی برای اعمال جراحی bypass عروق کرونر، بنابراین آگاهی از آناتومی طبیعی و واریاسیون های شریان آگزیلاری برای متخصصین علوم پزشکی به خصوص جراحان و آناتومیست ها مفید خواهد بود.

زمینه و هدف: ناهنجاری منشا شریان کرونر راست از شریان قدامی نزولی چپ بسیار نادر است. این بیماری معمولا بدون علامت است ولی می تواند با خطر ایسکمی قلب و مرگ ناگهانی همراه باشد. گزارش مورد: در این مقاله به معرفی آقای مسنی پرداخته می شود که با شکایت تنگی نفس کوششی مراجعه نموده است. بیمار تحت اقدامات تشخیصی از جمله آنژیوگرافی عروق کرونر قرار گرفت که بیانگر تنگی شدید سه رگ کرونر و آنومالی شریان کرونر راست بود. وی تحت عمل جراحی بای پاس عروق کرونر قرار گرفت و با حال عمومی خوب به خانه مرخص گردید. نتیجه گیری: منشا گرفتن شریان کرونر راست از شریان قدامی نزولی چپ اگرچه یک آنومالی نادر است؛ ولی به دلیل ایجاد درد قفسه سینه و امکان مرگ ناگهانی مهم است. برای تشخیص قطعی این ناهنجاری آنژیوگرافی عروق کرونر مفید است.

زمینه و هدف: فیستول رادیو سفالیک در مچ، به دلیل دسترسی آسان گزینه عروقی جهت دیالیز می باشد. در صورت نبود ورید مناسب در مچ، فیستول براکیوسفالیک در آرنج انتخاب بعدی می باشد. ما در این مطالعه به مقایسه قسمت ابتدایی شریان رادیال با شریان براکیال برای ایجاد فیستول شریانی وریدی در ناحیه آنته کوبیتال جهت دیالیز پرداختیم.مواد و روش ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی 124 بیمار کاندید تعبیه فیستول شریانی وریدی جهت دیالیز در ناحیه آنته کوبیتال وارد مطالعه شده که در 62 نفر از آنها قسمت ابتدایی شریان رادیال ودر 62 نفر دیگر شریان براکیال به عنوان شریان انتخابی جهت ایجاد فیستول شریانی وریدی انتخاب شد. سپس بیماران از نظر بروز عوارض، سندرم استیل، نقص اولیه و مدت زمان آماده شدن جهت دیالیز پی گیری شدند.یافته ها: متوسط زمان رسیدن فیستول در گروه براکیال 41 روز و در گروه رادیال 43 بود. اختلال اولیه عملکرد فیستول در گروه براکیال 6 مورد (10درصد) و در گروه رادیال 5 مورد (8 درصد) بود و سندرم استیل در گروه رادیال مشاهده نشد ولی در گروه براکیال 2 مورد (سه درصد) مشاهده شد.نتیجه گیری: از نظر موفقیت اولیه، بروز سندرم استیل و زمان آماده شدن این دو شریان با هم اختلاف معنی داری نداشتند. ولی این مطالعه مانند سایر مطالعات قبلی بر مفید وکم عارضه بودن این روش تاکید داشته از طرف دیگر با توجه به تجربه ما در این مطالعه به دلیل موقعیت آناتومیک قدامی وقابلیت آزاد سازی، این شریان سبب سهولت تکنیکی برای ایجادآناستوموز فیستول شریانی وریدی به عروق آنته کوبیتال و شاخه های آن می شود. لذا این مطالعه استفاده از این شریان را جهت ایجاد فیستول در ناحیه آنته کوبیتال توصیه می کند.

یکی از رایج ترین اقدامات درمانی در بیماران مبتلا به آترزی شریان ریوی عمل شنت می باشد. با توجه به اختلاف نظر محققین در مورد اثرات شنت در رشد شاخه های شریان ریوی، این مطالعه به منظور بررسی نتایج اثرات شنت در افزایش شاخص های شریان ریوی در بیماران مبتلا به آترزی شریان ریوی همراه با نقص دیواره بین بطنی انجام شده است. برای انجام این مطالعه 19 بیمار با آترزی شریان ریوی همراه با نقص دیواره بین بطنی که تحت عمل جراحی شنت قرار گرفته و قبل و بعد از شنت آنژیوگرافی شده بودند، انتخاب شدند. یافته های مربوط به شاخص های شریان ریوی قبل و بعد از شنت و در گروه های مختلف از نظر قطر شنت و مدت زمان پیگیری توسط آزمون های ویلکوکسون و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. P<0.05 معنی در نظر گرفته شد. میانگین سنی بیماران در موقع عمل جراحی 3.6 ±5 سال بود. در 10 بیمار (53%) شنت گورتکس چپ، در 8 مورد (42.2%) شنت راست و در یک مورد (5.3%) شنت مرکزی انجام شده بود. میانگین شاخص ناکاتا از 310.48 به 351.33 میلی متر مربع (p=0.08) و میانگین شاخص مک گان از 1.45 به  (p=0.23) 1.56افزایش یافت. شاخص مک گان در شنت راست و به خصوص در سال های اول بعد از عمل شنت افزایش معنی دار داشت (p=0.01). شاخص های شریان ریوی در شنت های با قطر متفاوت تغییر معنی داری پیدا نکردند. تنگی شدید در محل شنت تنها در یک مورد مشاهده شد. با توجه به این مشاهدات می توان گفت که عمل شنت اقدام جراحی تسکینی مناسبی در بیماران مبتلا به آترزی شریان ریوی می باشد که گرچه در بیماران بالای 2 سال تغییرات معنی داری در افزایش شاخص های شریان ریوی ایجاد نمی نماید ولی کیفیت زندگی بیمار را بهبود می بخشد و ممکن است با رشد نسبی شاخه های شریان ریوی بیمار را آماده ترمیم کامل جراحی در سال های بعد بنماید. در ضمن عوارض مهم شنت در مواردی که عمل جراحی بعد از 2 سالگی انجام شده باشد، کمتر دیده می شود.

مقدمه: شریان اصلی کرونر چپ به دو شاخه نزولی قدامی چپ و چرخشی چپ تقسیم می شود. انسداد شریان اصلی چپ بدون انفارکتوس وسیع قلبی و شوک کاردیوزنیک یک پدیده نادر است.گزارش مورد: بیمار آقای 50 ساله ای است که به دلیل درد قفسه صدری فعالیتی، از دو ماه قبل به صورت سرپایی مراجعه کرده اند. بیمار سابقه درد قفسه صدری در حال استراحت نداشته اند. سابقه مصرف سیگار و سابقه خانوادگی مثبت برای بیماری عروق کرونر دارند. برای بیمار آزمون ورزش با نوار قلب انجام شد که تغییرات قابل توجه به صورت نزول قطعه ST ظاهر شد. سپس برای بیمار کرونری آنژیوگرافی انجام شد که در آن انسداد کامل شریان اصلی چپ و جدا شدن شریان چرخشی از کرونر راست مشخص شد. بیمار کاندید پیوند عروق کرونر شد.نتیجه گیری: انسداد شریان اصلی چپ بدون انفارکتوس وسیع قلبی و شوک کاردیوژنیک یک پدیده نادر است و این حالت وقتی اتفاق می افتد که انسداد به طور تدریجی ایجاد شود و به دنبال آن کولترال از شریان کرونر راست توسعه یابد که در این حالت آنژین پایدار می تواند ظاهر شود. درمان اصلی این بیماری جراحی پیوند عروق کرونر است.

مقدمه: تنگی آترواسکلروتیک شریان کلیوی، یک بیماری پیش رونده است که ممکن است منجر به نارسایی کلیه، ادم ریوی ناگهانی، سندرم های ایسکمیک ناپایدار کرونر و هیپرتانسیون مقاوم شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی تنگی شریان کلیوی در زنان داوطلب آنژیوگرافی کرونر و ارتباط آن با عوامل خطر قلبی به منظور مشخص کردن نیاز به آنژیوگرافی همزمان کلیوی و کرونری انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی طی سال های 1390-1388 بر روی 375 زن در بیمارستان امام رضاء (ع) مشهد انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل: سابقه هیپرتانسیون تحت درمان و فشار افزایش یافته داخل رگی بیش از 140.90 میلی متر جیوه بدون تاکی کاردی همراه و کراتینین سرمی بیش از 1.5 میلی گرم در دسی لیتر بود. بیماران داوطلب آنژیوگرافی کرونر که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند، همزمان تحت آنژیوگرافی غیر انتخابی شرایین کلیوی نیز قرار گرفتند. اطلاعات فردی، عوامل خطر آترواسکلروز، یافته های آزمایشگاهی و نتایج آنژیوگرافی در پرسشنامه جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 11.5) و آزمون های آماری کای دو، تی مستقل و رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در مطالعه حاضر، فراوانی تنگی آترواسکلروتیک شرایین کلیوی در زنان، %20.5 بود. در بین عوامل خطر آترواسکلروز، سابقه فشار خون بالا و سن بیشتر از 65 سال با تنگی آترواسکلروتیک شرایین کلیوی، ارتباط معنی داری داشت (P<0.001)، ولی دیابت قندی، افزایش چربی های خون و تدخین سیگار با تنگی شرایین کلیوی ارتباط معنی داری نداشتند. تعداد بیشتر شرایین کرونر تنگ با تنگی شرایین کلیوی ارتباط معنی داری داشت (p<0.001).نتیجه گیری: انجام همزمان آنژیوگرافی غیر انتخابی شرایین کلیه ضمن آنژیوگرافی عروق کرونر، بدون انجام تست های غیر تهاجمی بررسی تنگی شرایین کلیوی در افراد زیر توصیه می شود: زنان با سن بالاتر از 65 سال، زنان با سابقه هیپرتانسیون تحت درمان و فشار داخل رگی بالاتر از 140.90 میلی متر جیوه و زنان مبتلا به تنگی بیش از 50 درصد کرونر.

مدل سازی جریان خون و جداره شریان در شریان های بزرگ از جمله شریان کاروتید و استفاده از اندازه گیری های التراسونیک، امکان ارزیابی بالینی غیرتهاجمی متغیرهای همودینامیکی را فراهم می سازد. برای دستیابی به این هدف مدل غیر خطی ریاضی برای جریان پالسی شریان با استفاده از تئوری تقریبی «جریان موضعی» پیشنهاد شده است. در مدل پیشنهادی، با اندازه گیری شعاع لحظه ای و سرعت خون در خط مرکزی شریان می توان پروفیل سرعت جریان خون، گرادیان فشار و ضریب الاستیسیته را محاسبه کرد. در این تحقیق، یک مدل ریاضی گرادیان فشار، در یک رگ الاستیک باریک شونده، با استفاده از سرعت خط مرکزی جریان خون ارایه شده است که با استفاده از یک حل کننده معادلات ناویر- استوکس تراکم ناپذیر برای سیال نیوتنی، با مدل الاستیک یا ویسکوالاستیک پیوست شده و حل شده اند. نتایج مدل سازی و شبیه سازی نشان می دهد که با استفاده از داده های داپلر التراسوند، می توان الاستیسیته شریان را برآورد کرد. توافق خوبی میان نتایج مدل و اندازه گیری های تجربی، مشاهده شد. اجرای روش حاضر به صورت بالینی نسبتا ساده بود و با استفاده از متغیرهای قابل اندازه گیری در تصاویر حاصل از سیستم های داپلر اولتراسوند، می توان تغییرات موضعی شریان را به خوبی ارزیابی کرد.